Ծնվել է
1998 թ․ հունիսի 21-ին Ակնալիճ գյուղում։

Ընկերների և հարազատների հիշողությամբ
Դավիթը բարի էր, ընկերասեր ու միշտ կամեցող։ Նրան սիրել են բոլորը՝ իր ազնիվ պահվածքի ու նվիրվածության համար։

Երազանքները
Մանկուց երազել է դառնալ զինվորական։ Հավատարիմ մնալով այդ երազանքին՝ ընտրել է իր կյանքի ուղին՝ ծառայելով հայրենիքին։

Ոգեշնչում էր բախվում պայքարի դաշտում
Սպորտը նրա առօրյայի մի մասն էր, որ ուժ էր տալիս թե՛ հոգեպես, թե՛ ֆիզիկապես։ Նա սպորտով չէր պարզապես զբաղվում, այլ ապրում էր դրանով։

Վերջին խոսքը
Մայրը հորդորել էր, որ վերադառնա, բայց Դավիթը պատասխանել էր․ «Մամ ջան, մեր հողերը հետ եմ բերելու»։

Վերջին մարտը
2020 թ․ հոկտեմբերի 25-ին մասնակցել է հետախուզական գործողության, եղել է առաջին գծում։ Միշտ շարժվել է առաջին շարքերում՝ առանց վարանելու։