Ծնվել է
1999թ. հուլիսի 6-ին, էջմիածնի Ոսկեհատ գյուղում։

Լույսով լեցուն հոգի
Վահեն ոգեշնչվում էր կյանքի փոքր ուրախություններից ու ապրում էր ամբողջական ներշնչանքով։ Նրա ուրախությունը տարածվում էր բոլորի վրա։

Մարդ, ով սիրում էր սրտով
Ջերմ էր ընկերների հետ, ուներ սիրելի էակ, ում հետ կապն առանձնահատուկ էր։ Միշտ ձգտում էր շրջապատի բարօրությանը։

Հիշողությունները նրա մասին
Համեստ էր, լուրջ, չափահաս հոգով։ Ընկերներն ու հարազատները հիշում են նրան որպես խոհեմ երիտասարդի։

Երազանքները
Բանակից վերադառնալ, ուսում ստանալ, ամուսնանալ սիրելիի հետ. պարզ, բայց խոր երազանքներ, որոնք ցավոք մնացին անավարտ։

Վերջին խոսքը
«Մամ, հիմա հարմար չի, հարմար լինի՝ կզանգեմ»։ Այդ խոսքերը դարձան վերջինն ու ամուր մնացին մայրական սրտում։

Վերջին մարտը
2020թ. հոկտեմբերի 11-ին՝ Հադրութում։ Վահեն թշնամու դիրքերից կյանքի գնով բերել էր կարևոր փաստաթղթեր։ Նա չխնայեց իրեն հանուն հայրենիքի։