Ծնվել է
2000 թվականի սեպտեմբերի 6-ին, Լեռնային Ղարաբաղի Մարտակերտի շրջանի Հովտաշեն գյուղում։

Ոգեշնչման աղբյուրը
Վիգենը ոգեշնչվում էր հայրենիքը պաշտպանելով։ Այդ պատասխանատվությունն ու պարտքի զգացումը նրա համար ամենակարևոր արժեքներից էին։

Ընտանեկան և ընկերային կապերը
Ժամանակն անցկացնում էր ընտանիքի, հատկապես եղբայրների հետ։ Սիրած էակ ուներ:

Ընկերների և հարազատների հիշողությամբ
Բոլորը նրան հիշում են որպես շատ լավ մարդ՝ համեստ, համբերատար ու պատրաստակամ։

Երազանքները
Նա երազում էր, որ ընտանիքը ապրի ապահով ու լավ պայմաններում՝ հանգիստ ու խաղաղ առօրյայում։

Յուրահատկությունները
Հատուկ էր իր հետաքրքրություններով՝ մեծ սեր ուներ տեխնիկայի հանդեպ, սիրում էր մեքենաներ քանդել ու հավաքել։ Այս կիրքը նրան դարձնում էր իր շրջապատում առանձնացող ու գործնական անձնավորություն։

Վերջին խոսքերը
Վերջին անգամ խոսել է սեպտեմբերի 26-ին։ Մորն ասել էր՝
«Մամ ջան, ծառայությունս լավ է, վերջացնեմ կգամ»։
Սրտառուչ խոսքեր, որոնք չհասցրեց իրականացնել։

Վերջին մարտը
Վիգենը զոհվել է Հադրութում՝ սեպտեմբերի 28-ին՝ պատերազմի մեկնարկից ընդամենը մեկ օր անց։ Մարտի դաշտում կռվել է քաջաբար՝ հավատարիմ մնալով իր երազանքին՝ պաշտպանել տունը, հողն ու ընտանիքը։