Ծնվել է
1989թ. Դեկտեմբերի 27-ին Սյունիքի մարզում՝ Սպանդարյան գյուղում։

Նրան ոգեշնչում և ուրախացնում էր
Ընտանիքը, երեխաները։

Ժամանակը սիրում էր անցկացնել
Երեխաների հետ։

Ընկերներն ու հարազատները նկարագրում են նրան որպես
Ընկերասեր, մեծի հետ՝ մեծի պես, փոքրի հետ՝ փոքրի։ Ներգրավված էր ամեն տեղ։ Մականունը՝ Խալո։

Երազանքները
Խաղաղություն լինի։
Տուն ունենան։
Երեխաները ուսման մեջ հաջողություններ հասնեն։
Ընտանիքը և ծնողները լինեն երջանիկ։

Յուրահատկություններ
Կնոջ խոսքերով. «Մենք ամուսիններ չէինք, այլ ընկերներ», չէր խնայում ոչինչ հանուն ընտանիքի։

Ստեղծավործություններ
Բանաստեղծություններ էր գրում։

Վերջին խոսքերն կամ զրույցը
Տեղի է ունեցել սեպտեմբերի 19-ին՝ 11։18-ին։ Նրա վերջին խոսքերը, որոնք փոխանցել են ընկերները. «Խնդրում եմ, որ երեխաները ապրեն խաղաղ, ապահով»։ Կինը անվերջ կրկնում էր, որ հպարտ է իր ամուսնով։

Վերջին հերոսական մարտը
Վիրավորվել էր, բայց վերադառնալու հրամանին չի ենթարկվել, բոլորին հետ է հրել և ինքը առաջ գնացել։ Պայքարել է մինչև վերջ, մինչև վերջին փամփուշտը, երբ թիկունքում ոչ ոք չէր մնացել։ Զոհվել է 2023թ. Սեպտեմբերի 19-ին Մարտունիում։