Ծնվել է
1996 թ․ սեպտեմբերի 12-ին՝ Արտաշատ քաղաքում։ Խաղաղ բնության ու լուսանկարների սիրահարը կյանքին նայում էր զգայուն աչքերով։

Ճաշակը և ոգեշնչումը
Բնությունն էր նրան հանգստություն տալիս։ Լուսանկարչությունն իր ձևն էր՝ արտահայտելու լռությամբ լի իր աշխարհը։

Սերը ու մտերիմները
Շատ կապված էր եղբոր հետ։ Ուներ սիրած էակ։ Զբաղված լինելով էլ միշտ գտնում էր ժամանակ հարազատների համար։

Ճանաչողություն ընկերների կողմից
Ընկերները ու հարազատները հիշում են նրան որպես խելացի ու համեստ երիտասարդ՝ աննկատ, բայց անհրաժեշտ բոլորին։

Վերջին խոսքը
Ասում էր՝ «Եթե ես գամ, վիրավորները ի՞նչ են անելու»։ Չլքեց վիրավորին՝ նույնիսկ նահանջի հրահանգի ժամանակ։

Վերջին մարտը
2020 թ․ նոյեմբերի 1-ին՝ Մարտունիում։ Բժիշկ էր, բայց նաև զինվոր։ 34 օր անընդմեջ, ցերեկը՝ օգնելով վիրավորներին, գիշերը՝ զոհվածներին։ Նվիրվածությունը դարձավ իր հերոսությունը։