Ծնվել է
1982 թ․ հոկտեմբերի 3-ին Կաքավաձորում։ Ծառայել է հատուկ նշանակության վաշտում՝ անվախ, հպարտ ու ուղիղ։

Ոգեշնչում էր շրջապատին
Ինքը ոգեշնչվում էր ընկերական հավասարությունից, խիզախ քայլերից։ Բայց առավել հաճախ հենց ինքը էր ոգեշնչման աղբյուր՝ իր ժպիտով, ծիծաղով, ուժով։

Ընտանեկան կյանքը
Նրա երազանքն էր երեխաներին տալ այն ամենը, ինչ ինքն ունեցել չէր։ Աղջկա հետ խաղալիս մոռանում էր իր թիկնեղ տեսքը՝ ծնկում էր, սանրում, ծիծաղում։

Ընկերների և հարազատների հիշողությամբ
Բարության, օգնության մարդ էր։ Իրենը միշտ երկրորդ պլանում էր։ Միշտ ուժեղ, միշտ շրջապատի սյունը։

Յուրահատկությունները
Վախի զգացողություն չուներ։ Խիզախ էր՝ մաքուր, հայկական բնավորությամբ։ Իր ծիծաղն ու ներկայությունը տարածք էին լցնում։

Վերջին խոսքը
«Սոֆ, դու իմ համար միշտ ամենաթանկն ես եղել… Ես չգիտեմ՝ հետ կգամ, թե ոչ, բայց դու ուժեղ կմնաս»։

Վերջին մարտը
2020 թ․ նոյեմբերի 5-ին Շուշիում՝ մզկիթ տանող ճանապարհին։ Մարտական խաչ առաջին աստիճան ստացավ՝ 2 հոգով դիմակայելով 50-ին։ Վիրավորվեց, բայց շարունակեց կռվել։