Ծնվել է
1993 թ․ փետրվարի 4-ին Սպիտակում՝ մի քաղաքում, որտեղ մանկությունը լցված էր եղբայրներով, խաղերով և ժպիտներով։

Ոգեշնչման աղբյուրները
Հմայակը սիրում էր հավաքվել եղբայրների ու ընկերների հետ, ուրախանալ, կիսել պահերը։ Նրա ուրախությունն ու ժպիտը վարակիչ էր։

Սիրած միջավայրը
Ընտանիքը, հարազատները, ընկերությունը՝ ամենակարևորն էին։ Նա ընտանիքի, սիրո, կյանքի մարդ էր։

Բոլորին աջակցում էր
Միշտ պատրաստ էր օգնել՝ անձայն, առանց ցուցադրության։ Ընկերասեր էր, ժպտերես, ամեն ինչում ընդունակ։

Երազանքներ, որոնք չիրականացան
Ամուսնացած էր, երազում էր երեխա ունենալ…։

Սիրած զբաղմունքները
Սիրում էր խաղեր, ծրագրավորում, գրում էր բանաստեղծություններ։ Նրա մտքի ուժն ու ստեղծագործականությունը եզակի էին։

Չգիտեմ՝ ինչ է կատարվում, նման բան երբեք չեմ տեսել…
Ասել էր մորը, երբ հոկտեմբերի 19-ին այցելել էր Մարտակերտի իր ավերված տունը։

Վերջին քայլը՝ ուրիշի կյանքի համար
Հրամանատար լինելով՝ լսել էր ազդանշանը, դուրս էր եկել խրամատից, զինվորներին հետ բերել, սակայն զոհվել էր վերադառնալիս։

Վերջին մարտը
2020 թ․ հոկտեմբերի 21-ին Մարտակերտի Ներքին Հոռաթաղում։